ارزیابی ریسک آلاینده‌های هوای منتشره در پایانۀ مسافری بیهقی با روش مدل‌سازی

گسترش شهرها و نیاز به وسایل حمل و نقل عمومی موجب شکل‌گیری پایانه‌های مسافری شده است که به علت تجمع و تردد تعداد زیادی از خودروها پتانسیل آلودگی هوای ناشی از انتشار آلاینده‌های هوا در پایانه‌های مسافری برای مسافران، رانندگان و کارکنان پایانه وجود دارد. در این پژوهش به بررسی آلودگی هوای ناشی از انتشار آلاینده‌های هوای NO2، PM10، CO و SO2 در پایانۀ بیهقی در کلان‌شهر تهران با روش مدل‌سازی ریاضی با مدل‌های IVE و BREEZE AERMOD پرداخته شده است. ابتدا با جمع‌آوری آمار و اطلاعات پایۀ مربوط به خودروها، تردد و زمان حضور در پایانه‌ها، انتشار آلاینده‌های هوای CO، NO2، SO2 و PM10 از طریق مدل IVE استخراج شد. تخمین غلظت آلاینده‌های هوا با استفاده از میزان انتشار آلاینده‌های به‌دست‌آمده از مدل IVE، با مدل‌سازی از طریق BREEZE AERMOD انجام شده است. ارزیابی ریسک استنشاق آلاینده‌های هوا بر اساس نتایج خروجی مدل بالا با استفاده از روش ارائه‌شده از سوی RAIS صورت گرفته است. اندیس مخاطرۀ تأثیر غیرسرطانی استنشاق آلاینده‌های هوا در پایانۀ مسافری بیهقی رانندگان 737/3، کارکنان محوطه 838/4 و کارکنان اداری 717/3 است که بیش از حد آستانه بوده است و این افراد در معرض مخاطرات ناشی از آلاینده‌ها به خصوص منو اکسید کربن و دی‌اکسید نیتروژن‌اند. مسافران با اندیس مخاطرۀ 202/0 در خطر کمی قرار دارند. با ارزیابی ریسک سرطانی مشاهده شد خطر ابتلای 5 نفر از کل افراد طی عمر خود در پایانه به انواع بیماری‌های سرطانی افزایش می‌یابد.